اما از محتوی جوابیه جناب راشدی چنین بر می‌آید که ایشان نگرانند که بعضی از فعالین و یا بعضی از محافل فعال در جنبش ملی تورک، حرکت را «دچار عدم انسجام و چند دستگی و ضعف» نمایند.و از آنجا که نخواسته اند نامی از آن افراد و یا محافل در نوشته خود بیاورند جملات و مفاهیم مورد استفاده در نوشته ایشان و از آن جمله «دسته گرایی، آفت بزرگ حرکت ملی آذربایجان» به سوءتفاهماتی در تخالف با تشکل گرایی راه برد. به همین سبب برای جلوگیری از سوءتفاهماتی از این نوع بهتر است کس و یا کسان مورد نظر که تصور می‌رود فکر و یا رفتار نامناسبی دارند مورد نقد و بررسی قرار گیرند تا هم خود آن‌ها انتقادات وارده بشوند، هم جامعه سیاسی آذربایجان با محتوای نقد آشنا شود و هم ضمن تمرین انتقاد دمکراتیک در جنبش ملی چشم انداز سیاسی روشنی را برای خلق مان آینده ترسیم کنیم.

در جوابیه جناب راشدی به نوشته من می‌خوانیم که: «برای رسیدن به حقوق انسانی...ترکان...در ایران، باید از قالب و چهارچوب دسته و تشکیلاتی که منسوب بر آن هستیم بیرون بیاییم ...و اولویت را نه بر دسته و تشکیلات خودی، بل در منافعی که در حرکت ملی تعریف می شود ...قرار دهیم...تا به نیروی تاثیر گذار تبدیل شویم!»پایان نقل قول

پرسشی که بعد از خواندن این پاراگراف به ذهن انسان خطور میکند این استکه، تلاش هر حزب و یا تشکلی در جنبش ملی تلاشی در جهت اتحاد و یا حداقل همگرایی میان نیروهای موجود در جنبش ملی باید باشدو نه عکس آن. لذا ایجاد تشتت و چند دستگی نه به دلیل باورمندی به مبانی فکری تشکل ها بلکه به دلیل رفتار و شاید هم تفکر ناشایست و غیردمکراتیک افراد و یا تشکل منتصب به جنبش ملی تورک/آذربایجان است. در چنین شرایطی هدف انتقاد نه تشکل ها بلکه فکر و رفتار غیردمکراتیک آن‌ تشکل ها بایستی باشد. وگر نه این حکم غیرعملی است که کسی «از قالب و چهارچوب دسته و تشکیلات منسوب به خود بیرون بیاید و اولویت را به منافعی که حرکت ملی آن را تعریف کرده، بدهد»! چون هر تشکیلات و حتی هر فرد فعال منتصب به جنبش ملی فکر و برنامه حزبی خود را خارج از چارچوب منافع ملی و منافع خلق تورک در آذربایجان جنوبی نمیداند و اساساً چنین چیزی متصور هم نیست. حزب و تشکل اساساً برای توضیح منافع ملی و دستیابی به آن شکل میگیرد. چنین تشکلی چگونه میتواند در تعارض با منافع ملی عمل کند؟

اما افراد و تشکل هایی وجود دارند که از جهت فکر و اندیشه و یا از جهت سیاست و استراتژی، عملاً منافع جنبش ملی را در شرایط کنونی تأمین نمیکنند. این جمله من خود نشأت گرفته از یک دیدگاه است که میتواند وسیله ایی برای نقد یک تشکل دیگر باشد.در چنین شرایطی جا انداختن و بسط انتقاد دمکراتیک در سطح جنبش ملی میتواند چند و چون تشکل ها و تفکرات سیاسی موجود در سطح جنبش را روشن کند تا هر انسان جامعه تورک بتواند نسبت به مواضع سیاسی و فکری گروهها و تشکل های موجود آگاهی پیدا کند و مواضع دقیقتر و درست تری نسبت به آنها اتخاذ کند. به بیان دیگر نمیتوان از اعضای یک تشکل حزبی و یا حتی افراد فعال تورک خواست که اهداف و برنامه‌های حزبی و فکری خود را کنار بگذارد و در جهت منافع تعریف شدهء جنبش ملی عمل کنند! چون فلسفه حیاتی آن تشکل ها تلاش در جهت تامین منافع جنبش ملی است و نه عکس آن.در عین حال چه کسی منافع جنبش ملی تورک را تعریف کرده است که همه بایستی از آن تعریف تبعیت کنند؟ چون تشکل ها خود یکی از عمده ترین منابع تعریف کننده جنبش ملی و منافع استراتژیک آن هستند.

با کمال تأسف بایستی بگویم که کار فکری در سطح جنبش ملی تورک/آذربایجان بسیار ضعیف و نقد دمکراتیک در میان فعالین حرکت ملی بسیار ناچیز است. عدم وجود کار فکری/تئوریک و عدم وجود نقد و بررسی در سطح جنبش به واگرایی و ایستایی در سطح جنبش ملی تورک راه میبرد. به نظر میرسد که این طلسم بایستی شکسته شود و شور فعالیت فکری در سطح جنبش افزایش یابد. این میتواند به مثابه دمیدن خون در رگهای جنبش ملی تورک در آذربایجان جنوبی و ایران باشد.

20200120