من امضایم را پس میگیرم

  یونس شاملی
 در بیانیه ایی که اخیرا به امضاء بخشی از فعالین ملی مدنی ترک/آذربایجانی تحت عنوان "به آرزوهای مردم شلیک نکنید"  منتشر شده، نام من نیز در لیست امضاکننده گان آن آمده است. من نه تنها در نوشتن متن بیانیه هیچ مداخله ایی نداشته ام، بلکه تنها با یک ملاحظه و با تلی از تردید و پرسش درباره لحن و متن این بیانیه پذیرفتم که نامم در لیست امضاء کنندگان آن قرار بگیرد.
یک پرنسیپ سیاسی برای جنبش ملی- دمکراتیک ترک در آذربایجان (جنوبی)، حمایت از جنبش های ملی و در حد امکان همکاری و همیاری با آنها در ایران، منطقه و جهان است. تاثیر این پرنسیب رابطه نزدیک و تاثیر متقابل این جنبش ها نسبت به همدیگر در سطح داخلی و منطقه ایی است. جنبش ملی کرد نیز یکی از جنبش های مطرح در منطقه است. داشتن موضع خصمانه نسبت به این جنبش عملا در ضدیت با پرنسیپ یاد شده و هم موضع شدن با جریانات شونیست مرکز و حتی بدتر از آن تضیف این جنبش ها در مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی است.

اینک در بازخوانی دوباره متن نهایی، این بیانیه را چه در لحن خصمانه پوشیده شده در مفاهیم ظاهرا صلح دوستانه، و چه در محتوی آن که در تعارض کلی با جنبش ملی کردها، آنهم نه تنها در ایران بلکه در تمامی کشورهای منطقه (ترکیه، سوریه، عراق) است، را نه رئال، نه دمکراتیک و نه حتی در جهت منافع جنبش ملی خلق ترک در ایران میدانم. این ابدا بدان معنا نیست که سیاستهای احزاب موجود در جنبش ملی کرد در هر موردی اصولی و یا منطبق با موازین دمکراتیک شناخته شده در جهان است. بلکه هر سیاست نادرستی بایستی به نام آن سیاست نادرست مورد نقد و بررسی قرار گیرد و شیوه های دمکراتیک لازم  برای برخورد با آن سیاستها نیز در پیش گرفته شود. آنچنانکه در نوشته های اخیر من و از آن جمله در مقاله "سیاستها ماجراجویانه حزب دمکرات کردستان ایران راه به کجا میبرد؟" سیاست های الحاق جویانه این حزب و "استان اورمیه" نامیدن آذربایجان غربی را نکوهش کرده و آن را سیاستی تشنج آفرین دانستم، و در عین حال آن را سیاستی در خدمت رژیم جمهوری اسلامی ایران ارزیابی کردم. اما بعضی از سیاستهای این یا آن حزب سیاسی در جنبش ملی کرد نمیتواند نزدیکی و همکاری جنبش های ملی متعلق به خلق های غیرفارس در ایران را مخدوش کند.  

یکی از مهمترین مواردی که در بیانیه مذکور واکنش مرا بر می انگیزاند، مطالبهء ایی غیرواقعی از احزاب کردی برای دست شستن از مبارزه مسلحانه است. با وجود اینکه من توسل به مبارزه مسلحانه را برای جنبش ملی خلق ما نادرست میدانم، اما مطالبه کنار گذاشتن سلاح از احزاب متعلق به یک خلق دیگر را نه رئال، نه قابل اجرا و نه حتی درست میدانم. این مطالبه عملا هم آوایی با سیاستهای رژیم جمهوری اسلامی است که زمین گذاشتن سلاح از سوی احزاب کردی را طلب میکند.

در عین حال ما جریانی سیاسی متعلق به خلق ترک در جغرافیای سیاسی ایران هستیم. مداخله و تعیین تکلیف برای جریانات سیاسی کردی در کشورهای دیگر نیز غیراز، مداخله ایی غیراصولی و افزایش تنش هیچ نتیجه عملی دیگری نمیتواند دربرداشته باشد.

 بنا به دلایل فوق و دلایلی که ذکر آن در این کوتاه نوشته غیرضروری است، امضاء خودم را از لیست امضاء کنندگان اولیه بیانیه "به آرزوهای مردم شلیک نکنید" پس میگیرم. امیدوارم در تلاشهای آتی با درایت بیشتری بتوانیم در گسترش و پیشروی جنبش ملی دمکراتیک خلق ترک گامهای مفید تری برداریم.
2020-07-08

RSS 2.0